Hallo allemaal

De kerstvakantie zit er weer op en de kids zijn weer naar school.
We hebben veel huiswerk moeten doen omdat de juf in haar wijsheid had besloten dat Julius en Annabelle een aantal proefwerken op maandag en dinsdag hadden.
En niet zo maar iets, 22 pagina´s rekenen met tafels, geometrie, afronden, getallen tot en met miljard enz.
Engels alle lessen, meer dan 100 woorden, en tot en met 100 tellen en alles moesten ze kunnen schrijven.
En als klap op de vuurpijl grammatica ook 15 bladzijdes.
Ik word er helemaal gek van want ik ben elke dag bezig met huiswerk terwijl ik de kids eigenlijk gewoon vakantie gun.
De juf ligt in scheiding en volgens Annabelle is zij haar rancune vanwege de scheiding op de klas aan het botvieren.
Wat de reden ook is, ze geeft enorme bergen werk en geeft continu schriftelijke overhoringen.
Aankomende zaterdag heb ik een gesprek met haar over Julius. Hij leest te langzaam en heeft problemen met schrijven. Ik ga me goed voorbereiden.

De eerste week van de kerstvakantie hadden we het druk met gasten en was mijn nichtje met haar vriend op bezoek.
David was jarig, 7 jaar alweer. Veel gekookt voor gasten. Woensdag 2e kerstdag vertrokken alle gasten. Het had in de nacht fors geijzeld. Het was spekglad, zelfs het grind was niet te belopen. De gasten vertrokken uiteindelijk aan het eind van de ochtend heel langzaam de oprit uitrijdend.
De buurvrouw vertelde later dat er tussen Epinac en Nolay (een heuvelachtige route) er totaal 60 auto´s betrokken waren bij ongelukken.
Je kon zelfs niet meer op de weg lopen.
En toen? Toen waren we voor het eerst in 4 jaar officieel 3 dagen dicht. We wilden dit jaar met de kinderen wat meer tijd doorbrengen en het was heerlijk. Daarna hadden we weer gasten en ook dat was goed.
Afgelopen week ben ik voor een kort familiebezoek in Nederland geweest.
Vaste afspraak is altijd met vrienden een middag naar het strand van Wassenaar met daarna warme chocomel drinken in de strandtent. Een gewoonte die we vanaf dat we in Frankrijk wonen al in stand houden met hun en waar we ontzettend van genieten. David was tot aan zijn billen kleddernat (ja het is winter en het was best fris) Julius en Annabelle tot aan hun knieën.
Geeft allemaal niks, de zee is gewoon te leuk.
Verder alleen maar familie gezien, voor het eerst ook alle Poventutten met kids bij opa een dag bij elkaar. Gebeurt eigenlijk nooit, was erg gezellig.
En een hele goede vriendin die naar Zuid Afrika is verhuisd opgehaald op Schiphol en een dag mee opgetrokken. Ik had haar meer dan 2 jaar niet gezien.
Daarnaast een waslijst van boodschappen af te werken en de paar dagen Nederland waren weer om voor je het weet. Ik heb niet iedereen gezien of gesproken maar in zo een korte tijd gaat dat ook gewoon niet, mijn dagen en avonden waren al bomvol. De kids hebben trouwens wel genoten van oud en nieuw, ook al was het erg mistig. Voor hun is het allemaal nieuw. Bij ons in Frankrijk is het om 12.00 uur op oudejaarsnacht net als altijd aardedonker en gebeurt er helemaal niks.

Zaterdag ochtend om half 10 was ik klaar om te vertrekken.
Kids in de auto met hun vriendjes (zijn hun knuffels) auto volgeladen met van alles en nog wat, ik moest alleen nog even tanken en dan op weg.
Bij het pompstation was er nog niks aan de hand, getankt. Maar toen ik de auto daarna wilde starten. Niets. Er gingen allerlei lampjes branden, je hoorde een klik maar verder ook niets. Andere sleutel geprobeerd, boel op slot gedaan en weer van slot af, niks.
Gelukkig was er een garage naast het benzinestation en liepen er 2 mannen rond. Ze wilden wel even komen kijken of ze het op konden lossen. Niks hielp, ze dachten dat of de boordcomputer in de war was of dat de startmotor het begeven had. Wat ze wel wilden doen was de auto aanslepen en als hij dan zou starten moest ik maar gaan rijden.
Jammer was dat de automatische handrem niet te ontgrendelen was maar na weer een kwartier puzzelen waren ze daar uit.
Bij de Espace heb je geen oog voor een kabel in de bumper. Dat oog moet je in de bumper draaien en zit in een klein vakje, je raad het al, in de achterbak.
Dus de achterbak moest open en dat was nou net iets wat ik niet wilde. Want uitgaande van het feit dat ik tijdens de terugreis de achterbak nooit opendoe, gooi ik altijd van alles op het laatste moment nog in de achterbak wat er dus bij het open maken van de achterklep gelijk uit dondert. Ik had geen keuze. Achterbak open, spullen vielen op straat, oog gevonden, aangesleept en hij reed.
Advies van de garage houder: Of ik mocht de motor niet afzetten gedurende de hele reis in geval het daadwerkelijk de startmotor was, want dan zou ik zonder hulp niet weer weg komen, ook het gebruik van de handrem was een taboe. Of wachten tot maandag om naar een Renault garage te gaan.
Dat laatste vond ik geen optie. Ik besloot te gaan rijden. Als klap op de vuurpijl had ik ook nog vergeten om mijn telefoon op te laden en was dat ding natuurlijk zo goed als leeg.
Het was al met al weer een Poventud actie op zijn best.
Ik heb niet met Matt overlegd, de garagehouder zei ´ rij maar, je hebt genoeg benzine, komt goed´. En zo ben ik een uur later dan gepland vertrokken.
Normaal kan David zijn plaspauze prima ophouden tot Luxemburg maar nu was het raak na 300 km, hij kon niet meer wachten. En zo stonden we op een parkeerplaats met draaiende motor om de beurt tussen 2 open autodeuren te plassen (dit omdat zo min mogelijk mensen je dan zien want dat is belangrijk als je een jongetje bent) Ik wilde liever niet nog een keer stoppen dus drinken werd op regime gezet en zo zijn we thuis gekomen. Het was erg slecht weer, ontzettend veel zware regen, het hele stuk in Belgie en in Frankrijk maar het is goed gegaan. De kids hebben zich geweldig gedragen en ik was total loss en blij om thuis te zijn. En weet je wat zo lief was. De garage houder die met 2 man toch een uur bezig is geweest om de auto aan de praat te krijgen, wilde niet dat ik er voor betaalde. Mijn vader is daarom maandag met 2 flessen goede bourgondische wijn naar hem toegegaan om hem te bedanken.

Het is altijd weer wennen als ik thuis kom. Het huis is erg groot en de bovenverdieping ´erg niet af´ (niet opgeknapt). Ik vind het altijd de eerste avond erg donker en stil.
Nou dat stil viel deze keer wel mee want doordat het 2 dagen geregend had waren de riviertjes kolkende massa´s geworden. De laatste sluis stond maximaal open maar zelfs dat mocht niet baten. Toen ik dinsdag naar Epinac reed zag ik pas echt wat er met al het water was gebeurd. Hele stukken weides waren ondergelopen en de rivieren gingen als kolkende massa´s door het landschap heen. Het ziet er altijd indrukwekkend uit.
Zondag hebben we een ronde meer en landgoed gelopen. De waterstand van het meer was gelukkig weer iets gezakt Wel moeten we een paar boompjes vellen die problemen geven met de telefoonlijn.
France Telecom heeft al een andere lijn aangelegd maar er is een schuine boom die mogelijk omgaat en als dat gebeurt dan zijn wij verantwoordelijk.

Titan
Eind vorige week bleek dat Titan een schop had gekregen van Troy. Hij had een wondje bij zijn knie en liep erg slecht.
In het weekend werd het niet beter, zondag ochtend zag ik hem weer voor het eerst na mijn bezoek aan Nederland en het was duidelijk. Maandag gelijk de dierenarts gebeld want hij stond op de rand van zijn hoef, kon niet op zijn been staan en als hij een stap zette ging zijn hele hoofd naar beneden. Er zaten geen zwellingen op zijn been en het voelde ook nergens warm aan. Zijn hoef kon je makkelijk optillen, been kon je buigen , maar er op staan kon echt niet.
Maandag kwam de dierenarts en heeft zijn hele been onderzocht. Het komt allemaal goed, het moet gewoon een hele harde klap geweest zijn, geen breuken Hij heeft pijnstillers gekregen en ontstekingremmers en ik vind hem vandaag iets beter lopen of eigenlijk strompelen..
In principe moet hij tegen volgende week maandag weer bijna goed lopen. Ik hoop het maar want het ziet er zielig uit.
Beide veulens staan vanwege Titan zijn been sinds vrijdag in de voorweide bij het kasteel. We voeren flink hooi bij omdat die weide al aardig kaal is.
Vannacht hebben ze blijkbaar weer bezoek in de weide gehad want ze stonden vanochtend vroeg in het allerverste hoekje van de weide en wilden niet richting hooi of water komen wat op het vlakke gedeelte midden aan de weide ligt. Ze bleven maar richting de boerderij kijken en waren nerveus. Na een paar uurtjes heb ik een longeer touw gepakt en Troy meegenomen naar het hooi. Hij ging nieuwsgierig en erg alert mee. Titan kwam voorzichtig strompelend erachter aan. Ik trots naar binnen en vertelde Matt dat ze aan het eten waren. Nog geen 2 minuten later zagen we ze weer de uiterste hoek in schieten. Niet echt goed voor Titan want die moet rustig aan doen. In de loop van de middag waren de kleuters uiteindelijk heel voorzichtig naar het hooi geslopen en waren eindelijk gaan eten.
Eigenlijk had ik verwacht dat de dierenarts zou adviseren dat Titan op stal moest. Maar hij vond dat hij beter in deze weide was.
We zullen morgen zien, geduld hebben, medicijnen geven, en goed voor hem zorgen dat is al wat we kunnen doen.
Want het is een ongelofelijke knuffelbeer met zijn stevige benen, dikke vacht en lieve karakter.

WIFI
De bijeenkomst bij de gemeente was niet heel druk bezocht en nu blijkt dat er waarschijnlijk 2 antennes worden geplaatst. 1 op het gemeentehuis en 1 op de kerk van het dorp.
Om daadwerkelijk gebruik te kunnen maken van WIFI moet de antenne in zicht zijn bij ons met onze ontvanger. Mission impossible !
Maar we hebben toch maar de formulieren ingevuld want dit probleem geldt eigenlijk voor de meeste bewoners van ons dorp omdat de huizen en boerderijen zo verspreid liggen en hoogst waarschijnlijk hebben ze wel vaker met dit bijltje gehakt. Vorige week zaterdag dus naar het gemeentehuis (2 weken na de informatie avond) om het formulier in te leveren.
En wat bleek? Wij waren de eerste! Het ziet er dus niet best uit.
Gisteravond waren Jean Noel en Francoise bij ons en kaarte ik nog even WIFI aan omdat Jean Noel locoburgemeester is.
Hij zei ´ach het komt wel goed´. Je moet gewoon geduld hebben, misschien krijgen we het dit jaar niet maar dan wordt het wel volgend jaar.
En zoals altijd wachten we maar weer af, meer kunnen we niet doen.

Wat nu verder
We gaan hard aan het werk want voor je het weet begint het seizoen weer.
We krijgen al aardig wat boekingen binnen wat eigenlijk heel vroeg in het jaar is.
Wij zitten nog volop in de winter en denken ´we moeten nog januari en februari door komen met de kou´ En gasten denken alweer aan vakantie.
Want de winter is voor ons hard werken. Tijdens de kerstdagen toen het hier ook gewoon tussen de -10 en -14 was moesten we 5 kachels draaiend houden en dat is een hele hoop werk.
Momenteel is het mild en grauw weer. Alleen de woonkamer kachel brand en het is lekker warm op de begane grond.

Wat gaan we doen.
Er is zoveel te doen en zoals altijd lopen we achter. Maar de bovenverdieping krijgt nu prioriteit. Het wordt tijd dat na bijna 5 jaar in de rommel geslapen te hebben dat gaat veranderen.
We weten hoe we het willen hebben, meeste materiaal is al aangeschaft. Waaronder prachtige massieve eiken vloerdelen bestemd voor alle 4 de slaapkamers. We hebben de vloerdelen al in aug 2006 gekocht omdat we dachten dat we die winter er aan toe zouden komen. Het zou mooi zijn als we deze winter daadwerkelijk zo ver zijn.
Maar eerst maar eens slopen. De trap naar de zolder gaat er uit en er gaat een hele muur gesloopt worden. Altijd leuk slopen en het stof wat daarvan komt ach, dat kan me niks meer schelen.

Geen foto´s even, mijn camera moet opgeladen worden. Wordt vervolgd.
Jitt