Château de Digoine

Koud, foto´s van het landgoed vanaf de grote weide

19/02/2010

het is koud op Digoine met temperaturen tot -19

Chris kwam een aantal dagen helpen.
Nog steeds wordt er gewerkt aan de dakconstructie voor het jachthondenhuis, de toekomstige gite met uitzicht op het meer. Nu waren alle onderdelen voor de verschillende overstekken aan de beurt.
Waaronder 30 balkjes met verschillende inkepingen.
Daarna volgde het balkon hek voor de uitbouw.
Het was een hele discussie want hoe ga je de constructie zodanig bouwen dat het stoer blijft maar dat je ook fraai uitzicht houdt als je op het balkon zit uitkijkend op het meer. Daarnaast moeten we ook voldoen aan bepaalde verhuur eisen met betrekking tot de ruimtes tussen de balken/spijlen/kruizen.
Het zijn verkorte kruizen geworden met prachtige verbindingen waarbij we ook hier weer geen enkele spijker of schroef hebben gebruikt.

detail van het balkon hek waarbij we ipv spijkers en schroeven met pen/gat verbindingen en spie-verbindingen gewerkt hebben.

Het wordt een soort sport om op die manier met ons prachtige eiken te werken al slinkt de hoeveelheid gestaag.
Zolang Matt hulp heeft in de schuur/bij het jachthondenhuis doe ik andere dingen.

Zoals de afgelopen tijd de nog te plaatsen deuren te schilderen van het jachthondenhuis. Met een paar latten aan elkaar gezet kon ik beide zijdes makkelijk schilderen.

Ondertussen ben ik overal bezig waarbij de tuin ( in de ruimste zin van het woord) het belangrijkste is.
De heuvel tussen de chambres d´hotes en het jachthondenhuis is helemaal opgeschoond, alle bramen zijn weg, struiken gesnoeid, stapels met afval verbrand.
Volgende fase is bij de orangerie. Vorig jaar zomer hebben we in het bos voor de gebouw een dertig tal bomen omgezaagd zodat de orangerie meer ruimte en lichtinval krijgt.
De bomen hebben we grotendeels laten liggen, de enorme hoeveelheid takken hebben we opgestapeld op verschillende stapels zodat het blad kon afsterven. Nu is het tijd om dit allemaal op te ruimen. Alle takken breng ik met de maaitractor met aanhangertje naar de weide om te verbranden, de bramen worden weggehaald en binnen 2 dagen is er al een enorme verandering . Het is zeker nog wel een week werken, maar toch, er zit schot in.
Ook de grote bossage Meidoorn struiken in de weide die verweven was met bramen heb ik helemaal opgeschoond. Ik vind het prima werk.

Toen we hier 6,5 jaar geleden aankwamen was er geen beginnen aan. De bramen stonden tot 2 meter hoog op het hele terrein , meter voor meter zijn we toen gaan veroveren. Inmiddels is het landgoed weer tot leven gekomen en zie je goed hoe fraai het ooit aangelegd was met de prachtige solitaire bomen.

Begin van deze maand kregen de kids 2 weken vakantie, veel te lang in de koude februari maand. Omdat de chambres d´hotes nog dicht is, probeer ik meestal naar Nederland te gaan. Halverwege de eerste week vertrokken we, net voordat het weerbericht weer heel veel sneeuw aan gaf voor onze regio.

Zowel de heenreis als de terugreis waren niet fantastisch. Slecht weer door veel sneeuw, files, niet werkende ruitenwisservloeistof (bevroren), daardoor heel slecht zicht en als gevolg daarvan verknalde ruitenwissers en op de terugweg dichte mist..

Het bezoek in Nederland was weer te kort, vol met boodschappen acties en familie zien en toch, ik kom altijd tijd te kort waardoor ik de vrienden/familie die ik nog zou willen zien niet gezien heb. Maar wat hebben we het fijn gehad

Matt was thuis, hij heeft deze keer in de sneeuw met die koude dagen de foto´s gemaakt voor de weekmail.
De foto´s zijn genomen vanaf de lage weide aan de noordkant van het kasteel waardoor je een heel ander beeld van het landgoed krijgt..
Ons terrein ligt op het niveau van de lage muur die links van het kasteel begint

de noordzijde van het kasteel, de donjons (grote torens) dateren uit 1233 met 1.60 m dikke muren

De ronde torens met de hele vleugel die links zichtbaar zijn uit 1810-1820

Ons huis, de enorme schuur en voor de schuur de resten van een andere schuur en links daarvan het twee verdieping hoge huisje waar op de begane grond de kippen waren en op de eerste etage de konijnen

Detail van het achterste gedeelte waarbij je goed kan zien hoe veel lager de weide ligt en hoe ver de gebouwen dus onder ons grond niveau doorgebouwd zijn.
daarachter zie je een deel van de duiventil en daar weer achter de volgende schuur
Die schuur en de chambres d´hotes (identiek huis als ons huis) vormen samen weer de symmetrische binnentuin
Als ik al die gebouwen zo op een rijtje zie moet ik altijd denken aan wat een hoeveelheid dak onderhoud we hebben. Gelukkig gaat het daar goed mee

Matt blijft altijd thuis, er moet iemand thuis blijven voor de dieren, de gebouwen en de houtkachels ivm met de koude februari maand.
Hij vind het helemaal niet erg, staat zelfs te juichen als ik weg rij met de kids, vind het heerlijk om helemaal alleen te zijn en is gelukkig ook weer blij als we weer thuis komen.
Vorige week donderdag kreeg hij het in zijn rug, (ik was net op weg naar Nederland.) Hij kon niet zitten, staan, liggen, het kwam volgens zijn zeggen door de paardrijles van de zaterdag ervoor. Hij kon daardoor ook bijna niet klussen. Door zijn zere rug was het alleen al een hele opgaaf om de vriendjes balen hooi te brengen en de houtvoorraad in huis op peil te houden. En dat was nodig want het werd verdraaid koud.

Die donderdag was het gaan sneeuwen, het heeft uiteindelijk 2 dagen non stop gesneeuwd , daarbij ging de nacht temperatuur weer een aantal dagen tussen de -15 en -19. Inmiddels was de wasmachine en de waterleiding naar de logeerkamer weer bevroren. De derde keer deze winter. De kou heeft aangehouden tot afgelopen woensdag, die dag ging het ijzelen en regenen en was ook de dag dat ik zo een fraaie rit terug naar huis had.
In 24 uur was de sneeuw verdwenen, de temperatuur fors gestegen, nu vriest het alleen nog ´s nachts.

Nu moeten de kids weer naar school. Matt is opgeknapt en is ook weer aan het werk.
Om alle te plaatsen ramen en openslaande deuren van de uitbouw van het jachthondenhuis moet een houtenframe werk komen wat vervolgens weer netjes moet aansluiten op de cederhouten shingles. Na 2 dagen piekeren is hij er uit en heeft hij een fraai proto type gemaakt. Hij kan nu aan de hand hiervan aan de slag.

Het wordt spannend aankomende week... de cederhouten shingels komen in principe aankomende dinsdag aan. Ze zijn afgelopen vrijdag op transport gegaan vanuit Toulouse (zuid Frankrijk)
De temperatuur schijnt tijdelijk omhoog te gaan, wie weet kunnen we weer aan een dak werken, we gaan in iedergeval volop voorbereiden

Hartelijke groet,
Matthew & Jitske

Nieuws 2022