Nederlandse versieEnglish version

Château de Digoine

Deutsche Versionversion Française


Sneeuw, everzwijntjes en bovenverdieping restauratie

25/02/2012

de toegangspoort dinsdag 14 februari, de sneeuwschuiver was al tot de poort gekomen.


We hebben maandag 13 februari de hele dag bomen omgezaagd en op het dikke ijs van het meer laten vallen.

Aan het begin van de avond is het gaan sneeuwen, toen we naar bed gingen lag er ongeveer 5 cm sneeuw. We waren al een dag of 10 code orange voor extreme kou, nu waren we code orange voor neige/verglass Sneeuw/gladheid.
Vaak valt dan vanuit het regionale bestuur het besluit dat de schoolbussen niet mogen rijden , geen school, geen wekker, wel sneeuwpret.

Officieel horen we via de school een SMS te krijgen dat de bussen niet rijden, maar dat soort dingen zijn niet zo goed georganiseerd in Frankrijk.
We krijgen de ene keer wel de andere keer niet een bericht.
Dus nemen we maar een beetje zelf initiatief en bedenken of het reeel is dat de schoolbus gaat rijden.
Het werd doorslapen op dinsdag ochtend, we werden wakker in een prachtige witte wereld..

Vervolgens hebben we de school gebeld met de mededeling dat de kinderen van de familie Poventud niet naar school kwamen.
Het antwoord is zoals altijd in dit soort weersomstandigheden. ´comme vous voulez´ Zoals u wilt.
Beleefdheids halve en uit nieuwsgierigheid vraag ik dan altijd nog even hoeveel leerlingen er wel zijn gekomen. Het waren er deze keer maar 100 van de ruim 350 kids. We hadden goed besloten !

Het is ook niet gek, de middelbare school in Couches is een regio school , de meeste leerlingen komen met de verschillende schoolbussen in een straal van 20 km om de school.


Het was een mooi laagje sneeuw en iedereen genoot er van.
Troy en Titan, onze Percheron trekpaarden, worden altijd erg jolig in een witte wereld. Hier komen ze aan gegaloppeerd omdat we de emmers met eten bij ons hebben.


De sneeuwpret was van korte duur, 1 dag sleeen voor het kasteel
Woensdagochtend stond Matt om 7 uur even buiten op de stoep om vervolgens naar boven terug te komen en de wekker uit te zetten.
De stoep was spekglad, ijzel, we gokten er maar weer op dat de bussen niet zouden rijden.
En ja hoor toen we school belden waren we ook deze keer niet de enige die thuis bleven.

We konden nog steeds zonder problemen over het ijs van het meer lopen en zo hebben we besloten om dan maar met z´n vijven takken van het ijs (restanten van de gezaagde bomen ) af te slepen.


de grote takken liggen verder van de kant.
Julius was nog moed aan het verzamelen, hij had eigenlijk geen zin.
Matt en David waren al begonnen.


Julius had maar 2 maal een lading takken op de kant gesleept of hij gaf een komische hoge gil, hij was met 1 been tot bijna zijn heup door het ijs gezakt was.
Wat bleek , een zijtak van de enorme 35 meter lange Douglas den had bij zijn val een gat geboord door het ijs. Dat kon je pas zien als de lading takken van het ijs was weggehaald.
En net dat ene gat had Julius niet gezien. Hij droop letterlijk af, het was nog best koud en is ook niet meer terug gekomen.

Er liggen nu langs de kant van het meer bergen met takken en kleine boompjes die we in de loop van de aankomende weken gaan opstoken.

Het bleef overigens best fris tot 24 februari, de dooi zette niet echt door, overdag is het boven nul en was het een paar dagen prachtig weer maar ´snachts....
dinsdag -8, woensdag -10, donderdag -8 en vrijdag voor het eerst 0 graden. Het ijs is nog steeds op het meer.

Vorige week vrijdag zijn we begonnen met het leggen van de eiken vloerdelen voor de gang boven en onze slaapkamer. Na een week werken is het een prachtige houten vloer geworden.

En terwijl Matt aan de houten vloer werkte was ik buiten bezig om de laatste 2 originele deuren van de bovenverdieping helemaal kaal te schuren.

De gang op onze bovenverdieping wordt stoer.
Wit gestuucte muren, kaalgemaakte grote natuurstenen blokken van de doorgangen naar de slaapkamers en geschuurde oude deuren.
De indeling van ons huis boven is heel anders dan de chambres d´hotes.
Wij hebben beginnend vanaf de begane grond een 50 cm dikke muur die ook op de eerste etage doorloopt en deels de afscheiding vormt naar de verschillende kamers. De eikenhouten deuren zijn op verschillende manieren in deze dikke stenen muur bevestigd.


De dikke muur (55 cm dik) met de enorme natuurstenen blokken waar de deuren in bevestigd zijn De eikenhouten vloer op de gang zorgt voor een wereld van verschil met de rammelende oude tegelvloer.
De gang is ruim, wat je niet goed terug ziet op de foto



Aan de andere kant van de gang zijn er afwijkende deurposten met brede of juist smalle deuren


Onze gerenoveerde slaapkamer aan de voorzijde van het huis, 4,5 x 5 meter met 3 grote raampartijen van elk ruim 2 meter hoog.
De afgelopen tijd hebben we naast de renovatie van onze gang aan onze slaapkamer gewerkt. Het natuursteen bij de ramen is verder kaal gemaakt, onder de ramen geisoleerd, restauratie stuucwerk gedaan, gewit, natuurstenen platen onder de houtkachel gemaakt, de vloer geegaliseerd en de houten vloer gelegd en in de olie gezet.



En dan nog even iets over de ´wilde dieren´
In de mail van 2 weken geleden had ik het over de blauwe reiger die op de een of andere manier met zijn poten vast was komen zitten aan het ijs en doodgevroren was.
2 dagen nadat het gebeurd was, was de reiger weg. Alleen nog zijn poten staken als stokjes uit het ijs. Bizar gezicht, eerlijk gezegd best komisch (de reiger was al dood)
We hebben de resten van het veren pakket van de reiger teruggevonden in het bos, waarschijnlijk heeft een vos hem meegenomen.
En net toen ik vanmiddag de oprit uitreed , rende er een vos onze oprit over. Hij moet nog een paar dagen oppassen.

Nog 1 weekend en dan zit de jacht er weer op. Gelukkig maar.
Ik vind het helemaal niks.
Net voorbij onze oprit is aan de rechterzijde een weide waar de stieren van onze buren de winter doorbrengen. Ze worden rond 17.00 uur bijgevoerd.
En nu hebben de kids al 4 keer (langsrijdend met de schoolbus) kleine everzwijntjes gezien bij de stieren. Ze rotzooien wat in de bakken en zijn de bek aan het aflikken van de stieren
We vermoeden dat Mammie Everzwijn er niet meer is, zij laat in prinicipe haar kroos niet alleen.


Net voor de liggende stier staan een aantal everzwijntjes.


Het zijn 7 gestreepte beestjes.
Op de foto krijgen is een ander verhaal, ze zijn gewend dat er af en toe een auto langs de weide rijdt, maar zodra je stopt is er groot alarm en schieten ze alle kanten op.


een everzwijntje links en een paar rechts op de foto.


Een vage foto, hopenlijk volgende keer een betere.
Zo het er nu naar uitziet komen deze kleintjes hoe dan ook de winter wel door.

Hartelijke groet,
Matthew & Jitske

Nieuws 2024
Nieuws 2023
Nieuws 2022
Nieuws 2021
Nieuws 2019
Nieuws 2018
Nieuws 2017
Nieuws 2016
Nieuws 2015
Nieuws 2014
Nieuws 2013
Nieuws 2012
Nieuws 2011
Nieuws 2010
Nieuws 2009
Nieuws 2008
Nieuws 2007