Hallo allemaal,

Redelijk weer gehad, maar zondag, zondag nacht en maandag heeft het erg veel geregend.
Het meer staat weer hoog en dan is het fijn om de sluissleutels te hebben zodat we de stand zelf kunnen reguleren.
Voorheen konden we dat niet doen omdat we dat zo overeengekomen waren met de vissers.
Het gaat kouder worden. De sneeuwgrens schijnt naar de 500 meter te gaan, wij zitten op bijna 400 meter.
Volgens Meteo France krijgen we ook in ons gedeelte morgen veel sneeuw buien. We zullen het zien als we morgen wakker worden.
Ik denk dat het regen blijft.
Maar sneeuw lijkt me wel gezellig. Mocht het zo zijn dan volgen er foto´s.

Het was een rommelige week.

Al met al was de kachel in de woonkamer weer aan de praat krijgen toch een hele hoop werk.
Maandag zat de inoxpijp in de schoorsteen.
Dinsdag was Matt nog de hele dag op het dak. Een aantal bakstenen van de schoorsteen waren door de hitte kapot/los, de afdekkap en plaat van de schoorsteen waren door de warmte niet echt best meer. Het betekende bakstenen slopen, bakstenen naar boven krijgen (met een grote boodschappentas aan een touw), andere mooiere terracotta kap installeren en gelijk ook de andere schoorsteen aan deze kant van het dak met een plaat afdekken.
Het is namenlijk een schoorsteen die uitkomt in Annabelle haar slaapkamer. We gaan deze schoorsteen niet gebruiken en met de plaat erop is het netjes afgedekt voor regen en nestelende vogels. Door al dit extra werk was Matt dinsdag avond net voor donker klaar. Ik was nog steeds zoet met schoonmaken in huis. Onze vrienden (familie van Matt) arriveerden. Woensdag moesten de gaten van de schoorsteen op zolder en bij de zoldertrap weer dicht gemetseld worden. Kortom het was uiteindelijk donderdag dat we de kachel voorzichtig weer aan konden doen.
We hadden hele andere dingen gepland deze week, het is niet anders.

Ondertussen hadden we de keukenkachel wel continue brandend, was het gelukkig heel mild buiten en konden we de temperatuur in huis rond de 14 graden houden. Eigenlijk ging dat best met een extra laag kleding aan. En onze familie viel met hun neus in de boter.

Of het nou door de stof van de brandblussers kwam of door iets anders maar David kreeg dinsdag allemaal rare vlekken op zijn lijf.
De vlekken verplaatsten zich, dan was zijn rug weer vol met vlekken, dan had hij weer opgezette handen, dan zat zijn hele lijf weer onder en zo veranderde het elk uur. Julius had vorig jaar in de zomer ook zoiets, toen zijn we naar de dokter geweest en volgens hem was het een allergie op iets.... onbekend wat en zolang het binnen een paar dagen weg was en er geen koorts bij was, was er niets aan de hand. Een bezoek aan onze dokter is geen feest, meestal wacht je 2 à 3 uur in de wachtkamer. De dokter zelf is trouwens hartstikke goed en aardig. Woensdagnacht begon hij over te geven en dat ging donderdag door. Geen koorts, wisselende vlekken gedurende de hele dag en vrijdag? Niks meer aan de hand en hij kreeg weer praatjes.
Al met al gaf dit binnen een week nog een gebroken nacht. En doordat David ziek thuis was moesten we onze plannen fors aanpassen.

- Het aanrechtblad van de wasruimte (buanderie) is nu 2x in de PU-aflak gezet, nog 1 keer en het is waterproef.
- De linnenkast met al het linnengoed van de chambres d´hotes is verhuisd uit onze pijpenla wasruimte naar de buanderie. Zowel die kast als de kast met al ons linnengoed etc, helemaal uitgezocht en opgeruimd. Heel blij mee.
- Alle winterjassen, skibroeken, skipakken zijn uitgezocht. Bij ons belangrijk omdat de kids toch altijd wel een periode in skibroek naar school gaan. Ook alle winter sjaals, gevoerde winterlaarzen staan klaar voor de kou, want van de een op de andere dag kan het opeens weer heel koud worden.

Bij het bospad langs de oprit, die richting de pipowagen ging, stond aan het begin van het pad een enorme denneboom die per jaar schever kwam te staan. In de winter kan het hier opeens soms flink stormen en dan kan een dergelijke boom snel omgaan. Met de landrover, kabels via andere bomen had Matt berekend waar de boom moest vallen en het ging goed.
We wilden de stam graag voor plankenhout gebruiken maar er zit een zwarte kern in, onbruikbaar voor planken, het wordt dus stookhout.
Zodra het wat minder waait ga ik weer een vuur stoken om alle takken op te ruimen en Matt heeft heel wat werk aan het verzagen van de hele stam. Het hout is overigens op zijn vroegst pas voor volgende winter omdat het nog moet drogen.



Vrijdag kwam de hoefsmid, altijd blij als iemand daadwerkelijk op komt dagen op de afgesproken dag.
In Frankrijk ben je daar namenlijk niet zo zeker van.
Het is een kleine tengere ontzettend sympathieke en kundige man. Op zijn aanhanger stond de stalen kooi waar Troy en Titan om de beurt in moesten.
Met een lier werd hij op de binnenplaats vlakbij de duiventil geplaatst.
Wij dachten er goed aan te doen om het moeilijkste veulen eerst te laten bekappen. Troy dus. Hij ging heel braaf de kooi in en ook alle banden om zijn buik, benen accepteerde hij braaf bix etend uit zijn vertrouwde emmer. En dat terwijl hij helemaal niet zo veel gewend is.
Titan hadden we vlakbij aan een ring bij de duiventil vastgezet.
Troy is corrigerend bekapt omdat hij zijn voorbenen naar buiten zwaait, achter was prima.
Toen Titan , een makkie volgens ons, maar alleen al de kooi in was al een stuk moeilijker en vooral het vastzetten van zijn achterbenen was een aardig gevecht.
De kooi ging heen en weer, de smid bleef rustig en Titan bedaarde.
De smid vertelde dat de kooi nog nooit gekiept is ook al staan er werkpaarden van 1000 kilo in die toch aardig te keer kunnen gaan.
Soms gaat de achterzijde van de kooi een stuk de lucht in maar hij komt altijd weer terug.
De kooi is maar 500 kilo maar door de manier waarop de kooi gebouwd is in combinatie met het gewicht van het paard, stabiliseert de kooi zich altijd weer.
Hij kan het weten want hij heeft tot een jaar geleden gemiddeld 800 werkpaarden per jaar bekapt en beslagen. Sinds dit jaar, na rugklachten, heeft hij het aantal werkpaarden beperkt. We zijn dan ook heel blij dat hij ons wel als klant wilde accepteren.
Titan zijn voorhoeven staan iets naar binnen. Een veel voorkomend iets bij trekpaarden omdat de borstkas zo hard groeit. Ook hij is corrigerend bekapt.
Nu moet het hoorn zoveel mogelijk groeien en dan in april zijn ze weer aan de beurt mogelijk dat Titan dan op ijzers voor komt.
Het komt allemaal goed. Volgens de hoefsmid zal Troy uiteindelijk boven de 1.70 uitkomen en Titan iets kleiner en zwaarder blijven.
Al met al een hele gebeurtenis, heel blij met de fijne smid.
En aangezien wij zijn enige klant die middag waren vond hij het prima om nog binnen een wijntje te drinken.
Was gezellig.