Hallo allemaal

Het is nog steeds geen winter, het is veel te mild, te nat , wat ons betreft mag het wel koud worden. Het ziet er volgens de weerberichten nog niet naar uit.

Onze gemeente Saint Martin de Commune bestaat uit 9 dorpjes met een totaal aantal inwoners van 125 personen , kinderen en baby´s inbegrepen. Deze dorpjes zijn verspreid over een paar km.
Wij maken officieel deel uit van het dorp Digoine wat bestaat uit[lijst]

de boerderij van onze buren die je vanaf het parkeer terrein ziet, 2 personen

het nieuwbouwhuis als je vanaf onze oprit rechtsaf richting Epinac rijdt, ook 2 personen, Jean Noel en Francoise

en wij met zijn vijvenDus met zijn 9-en zijn wij het dorp Digoine
En dan zijn er dus nog 8 dorpjes

Nu staat dat allemaal heel duidelijk aangegeven, sterker nog ´Château de Digoine´ staat aangegeven met zelfs een pijl erbij en bij de oprit staat nog een kleiner bord met ´Château´
Onze gasten zullen hierdoor misschien minder rondzwerven als ze voor het eerst bij ons komen.

Ander nieuws
Na dagen speuren op internet, leboncoin, hebben we een trap gevonden
Het is een gloednieuwe met de hand gemaakte trap, alle onderdelen zijn met pen/gat verbindingen en de trap is gemaak van massief exotisch hout.
Het toeval wil dat de trap net voorbij Sully op krap 15 km bij een klein 2 mans timmerbedrijfje stond.
En dat terwijl we al bezig waren met losse eiken traptreden in de Jura en een trap bij een oude bouwmaterialen bedrijf in Normandie.
Deze trap was bij een client van het timmerbedrijf geplaatst, niet betaald en dus door het bedrijfje weer opgehaald.
Er is alleen 1 maar.............met de trap kan je letterlijk alle kanten op.

Het is een recht stuk trap , een plateau en dan een deel naar rechts en naar links
Wij hebben een rechte trap nodig die aan het eind naar links gaat met een hoogte van 3.40 meter en dat is het grootste probleem geweest om een passende trap te vinden

Matt heeft een middag en een avond gepuzzeld en was eruit.
Woensdag hebben we alle trap onderdelen opgehaald.

Het hout is onbehandeld, we gaan het iets donkerder maken en dan waarschijnlijk in de olie zetten.
Het rechtergedeelte plaatsen we onder het rechte gedeelte, met wat aanpassing komen we daar wel uit.
De trap is te kort en begint daarom met 2 brede stenen tredes die we gaan maken van het natuursteen wat naast ons huis ligt.
Zo komen we op de juiste hoogte en het is in Frankrijk heel gewoon om met een paar stenen traptredes te beginnen
Kortom het heeft nog ´wat werk´ nodig maar we hebben een prachtige kwaliteit trap voor de prijs van ruw hout.
Het voordeel is ook dat we nu het definitieve toekomstige trapgat op de eerste etage van de Orangerie op de tekening kunnen bepalen.

En dan zijn we in de grond bezig met infrastructuur
De wateraansluiting met meter is door het waterbedrijf bij het parkeerterrein gemaakt
Van daar uit moet het over een afstand van 90 meter op 60 cm diep bij de Orangerie komen.

Al het materiaal was ingekocht, de 100 meter rol waterleiding stond bij de houtkachel op te warmen zodat hij makkelijker af te rollen is en een raar apparaat was voor vrijdagochtend gehuurd om de sleuf te maken.

Het is een 450 kilo zwaar apparaat wat we met de oude paardentrailer in St Leger sur Dheune konden ophalen.
Het is een soort mega kettingzaag die zich in de grond vreet met daarnaast een zwaar wormwiel die de grond naar de zijkant transporteert.
Het eerste stuk, de eerste paar meters, boven aan het pad ging goed, maar al gauw kwamen er problemen.
In de grond zitten enorme blokken steen waar dit apparaat niks mee kan.
We hadden wel wat stenen verwacht maar dit was geen doen.

Het stuk vanaf de Orangerie, vlak bij de rivier lukte wel maar daar hadden we een ander probleem
Door de milde temperatuur en de vele regen is het ondertussen 1 grote blubberboel rondom de Orangerie waardoor het apparaat zich in de blubber ingroef.
De landrover met lier bracht uitkomst en zo trok de landrover het apparaat elke keer een stukje verder.

Inmddels was het 12 uur en we schoten niet op, sterker nog de ketting was er al 3x afgedonderd wat elke keer een half uur reparatie duurde en de blokken steen leken overal te zijn.

Wat we wel nog tegen kwamen was dit pistool wat we op 60 cm diep vonden
We weten niet of het een speelgoed ding of echt is, hij is zwaar maar er missen allerlei onderdelen
Wel leuk in ieder geval om zoiets te vinden

Om half 3 gaf Matt het op, het apparaat werd weer ingeladen en Matt vertrok om een klein gravertje te huren.

Voor beide apparaten geldt dat er te veel hendels zijn, Matt vindt dat moeilijk, is elke keer weer verbaasd als er iets gebeurt.
Het duurt daardoor allemaal wat langer.
Hij wilde niet dat ik er mee ging werken omdat beide apparaten fors schudden en dat niet best voor mij is.

Het buldozertje konden we voor het weekend houden en optimistisch als we waren dachten we dat we zo met de sleuf klaar zouden zijn en we nog veel meer extra ander grondverzet konden doen.

Het was een drama, enorme steen na enorme steen moest los gemaakt worden
Tegen de tijd dat de 90 meter lange geul gemaakt was, was het zondagmiddag.

Tijd voor de extra hulptroepen, Julius en David werden aan het scheppen gezet want de geul was niet overal diep genoeg.
Annabelle en ik waren bezig met hand en span diensten en hielden een groot vuur gaande.
Het werd 4 uur en de kids hielden het voor gezien, ze hadden fors meegeholpen.
De waterleiding buis lag erin , tegelijkertijd hebben we bedrading gelegd zodat er 3 lichtpunten langs het pad naar de Orangerie aangelegd kunnen worden
En... bedrading voor een lichtpunt bij het parkeerplaats, dat is fijn als gasten laat thuis komen.
Nu moest de geul nog dicht, het begon te regenen, de zware blubber en stomme grote blokken hielpen niet echt mee
Het was doorwerken maar om 19.30 uur zat het buldozertje schoongemaakt en wel in de paardentrailer en waren Matt en ik 2 baggerbalen.
De geul was voor het grootste gedeelte dicht
Een klus waarvan we dachten een halve dag misschien uiterlijk een hele dag mee bezig te zijn, was uitgelopen tot een klus van 3 dagen.

Gisteren , maandag waren we allebei totalloss.
Matt had de buldozer om 8 uur netjes afgeleverd.
We waren allebei te ver gegaan en dat moet ik vooral niet doen ik had alle signalen van mijn lijf genegeerd met het idee, ik zie het morgen wel.
In de loop van maandag liep ik natuurlijk slecht , het is iets wat ik moeilijk vindt om mee om te gaan.

Gelukkig gaat het nu weer een stuk beter met ons beiden en kijken we zeker met
een glimlach terug naar het ´geulproject´ wat overigens nog niet afgelopen is.

En dan als laatste nog even de vriendjes
We hebben te weinig tijd voor ze vrijgemaakt en een van de goede voornemens van dit jaar is daar wel tijd voor te maken.
De weide is een modderpoel, trainen is geen optie.
Wandelen wel en aangezien we dat al 2 jaar niet gedaan hadden was dat best even wennen voor de vriendelijke reuzen.
Vooral ook omdat we om de beurt met ze een stuk het pad , het bos in lopen, de stress sloeg toe bij degene die in de weide
achterbleef en degene die we meenamen werd er ook een beetje schrikkerig van.
Nu inmiddels 2 weken verder gaat het best goed.
We lopen met 1 van de 2 uit het zicht en als het niet te lang duurt gaat het goed.
Daarnaast zijn we bezig met ´hoeven geef´ project, we zijn niet consequent geweest de afgelopen jaren en dat kon de hoefsmid goed merken.
Ook hier een forse verbetering

En last but least, we zijn met beide paarden tegelijk gaan wandelen, elke dag een stuk verder het bos is en vandaag hadden we een mooie mijlpaal.
We hebben de ronde gewandeld door het bos naar ons huis, de poort weer uit en het pad naar boven de weide in, een half uur wandelen zonder veel stress.
Want ondanks dat de vriendjes koudbloeden zijn, vinden ze het best wel wat.
Troy was vanmiddag helemaal aan het zweten na deze ronde door het bos
Het is een mooi resultaat wat we elke dag uitbouwen met als doel natuurlijk te paard door het bos. maar zover zijn we nog niet


Hartelijke groet,
Matthew & Jitske