Eindelijk ben ik overstag gegaan en hebben we medio augustus Floortje, ons 10 maanden oude poesje die we in het bos gevonden hebben, los buiten gelaten.
Het gaat goed, ze begrijpt heel goed waar thuis is en komt aan racen zodra je met brokjes rammelt. Ze heeft wel een vervelende gewoonte want ze heeft de neiging om via een voorband van een auto in de wielkooi te klimmen.
We weten dat ze dat nu doet en letten er extra op , een plat poesje zou toch zonde zijn.
Mijn angsten dat ze o.a het kasteel in zou lopen en nooit meer de weg terug zou vinden en we haar als skeletje ooit terug zouden vinden waren ongegrond....... tot nu toe. Het tuigje met touwtje is opgeruimd en ze redt zich prima. Als de honden te dichtbij komen begint ze te blazen en bij Vivaldi (een van de honden ) heeft ze nog een extra wapen, ze spuugt namenlijk naar hem. Niet dat het Vivaldi wat uitmaakt, hij vindt haar toch niks.

Duchesse (onze Leonberger) haar loopsheid is over. Het is een zorg minder.
Gelukkig is ze niet zwanger geworden van haar vriend, Luuk de Labrador van de houthakker, alhoewel ze echt haar best heeft gedaan om er samen met hem vandoor te gaan. En na al dit gedoe met de dieren kan onze voordeur eindelijk gewoon weer open staan, dat voelt veel beter.

We zijn begonnen met de training van onze Franse Percheron trekpaarden, Titan en Troy. We hebben ze gekocht toen ze een half jaar oud waren. Ze zijn inmiddels 3 jaar en ontzettend lief. Ze worden ook niet voor niets ´de vriendelijke reus ´ genoemd in Frankrijk



Samen met een van onze gasten heeft Matt onderaan de weide voor het kasteel een afzetting van palen gemaakt waardoor we een afgesloten ruimte hebben van 30 x 20 die we eventueel in tweeen kunnen delen. Dat was ook nodig want we hadden al eerder geprobeerd om te gaan longeren met 1 van de paarden maar dan was de ander continue aan het klieren.

Aan een zadel in stap waren ze al gewend. Met een aantal avonden oefenen had Titan het door, hij kon draven, stilstaan en stappen aan de longe en 1 van de kids kon er rustig op rond stappen waarbij Titan erg goed luisterde naar de stem commando´s. In draf erop doen we nog niet omdat we nog geen veiligheidsbeugels hebben gekocht en omdat Titan regelmatig een vliegende start vanuit stap naar draf heeft Hij moet eerst gelijkmatig en rustig draven.



Troy is een ander verhaal. Onze smid zegt altijd, Troy heeft ´beaucoup de caractere´., je moet heel consequent met hem zijn.
Het was dan ook een drama. Hij begreep het truucje van longeren heus wel maar had er geen zin in, had geen respect voor de zweep en dacht bekijk het maar ik ga volop dwarsliggen en kom niet vooruit. Maar........ de aanhouder wint en met hulp van een van onze gasten, en de niet aflatende hulp van Annabelle gaat het nu hardstikke goed.
Ineens snapt hij het/ heeft hij besloten dat hij het goed vind,. Hij is opeens heel vlot aan de longeerlijn en blijft keurig op afstand van de zweep en nog belangrijker hij heeft er duidelijk lol in, met oortjes naar voren kunnen alle 3 de kids er rustig op rond stappen.

En zo hebben we de 2 vriendjes, zoals we ze noemen, met zadel, wapperende stijgbeugels, kaptoom enz best braaf aan de longeerlijn.
Volgende stap is nu de veiligheidsbeugels aanschaffen en dan gaan we ook in draf op de vriendjes.
We willen graag bitloos rijden, het wordt nog even zoeken naar een goed hoofdstel want ze hebben allebei een erg groot hoofd.

Ondertussen is het volop zomer en hoogseizoen en nog steeds vakantie voor de kids, toch kunnen we regelmatig verder met de renovatie van het jachthondenhuis. Het huis diende vroeger voor een 40 tal jachthonden en de jachtopziener en heeft prachtig uitzicht op ons meer


.
Victor, de steenhouwer, komt nog regelmatig.
Hij restaureert de gewelven en de oude muren die er erg slecht aan toe waren.
Het gewelf en de schouw ombouw in de woonkamer is klaar.
Hij is nu verder gegaan aan het ronde gewelf in het linker zij gedeelte. Het is weer het zelfde systeem van vervangen van bakstenen, wegslijpen van alle oude voegen, schoonspuiten van het plafond, grof vullen van de voegen, schoonmaken , in de zoutzuur, in de lijnolie en ja wel eind augustus was ook dit plafond klaar.

Tussen al die fases door is hij volop bezig met de natuurstenen muren van het interieur van het jachthondenhuis.
Zijn methodes zijn soms even wennen, het resultaat is erg fraai.
Alle los zittende voeg wordt weggekrabt, daarna maakt hij een heel vloeibaar mengsel aan van kalk , water en grof zand wat hij in een kruiwagen naast zich heeft staan.
Dit mengsel smijt hij letterlijk zoveel mogelijk tussen de voegen van het natuursteen met als doel dat het regenereerd met het oude materiaal wat tussen het natuursteen zat.. Gevolg is dat natuurlijk ook de stenen onder de smurrie komen en er zo kruiwagen na kruiwagen met dit mengsel door heen gaat.
Als het een beetje gedroogd spuit hij alles schoon met de hogedrukspuit en waardoor de nieuwe grove voegen die hij via deze methode gemaakt heeft ook iets schoongespoten worden en daardoor zoals hij zegt ´scherp worden´ Het vormt een goede basis met een goede hechting voor het uiteindelijke voegwerk
Bovendien zijn door deze methode de muren weer 1 sterke compacte massa geworden.

Inmiddels zijn alle muren van de woonkamer en de twee zijruimtes volgens deze methode behandeld en zijn nu klaar voor het aanleggen van de electra en daarna kunnen de muren met de laatste laag gevoegd worden.




Ook de voorgevel is aangepakt. de gaten zijn netjes dicht gestuucd en min of meer op kleur gebracht met een 2 kleuren poeder.
Het is niet precies de kleur geworden die er al op zat, dat was ook niet te doen.
Zowiezo vinden wij dat je best mag zien dat het een oud gebouw is en met de zon erop verkleurd het verder.
We kijken wel wat het gaat worden en of dit het eindresultaat is.



In de 3e week van augustus was ook Jan Paul weer voor een dag of 10 bij ons om te helpen met de renovatie. Een extra paar handen doet wonderen.





Het was een mooie maand augustus met veel gezellige gasten, veel gedaan met de kids, leuk gewerkt met de paarden en toch nog heel veel bereikt met het jachthonden huis.